Dag 17 Zweden uit en naar Denemarken

Vanmorgen heeft Joke verse broodjes opgehaald bij de receptie. Helaas weer niets voor ons daarbij. Na het douchen, weer met een muntje en dus weer boordevol stress, zijn onze baasjes met ons gaan wandelen. Nu geen bepijlde route, aangezien het gisteren alleen uitdraaide op wild speuren en iets doen dat kwam er even niet van. En om ons tegen onszelf te beschermen dus de route langs de weg. Maar wel een hele mooie weg en voor ons meer dan voldoende gelegenheid voor alles. Het zou weer een lange dag worden dus dan moet je wel alles lozen. Over lozen gesproken dat moesten mijn baasjes ook weer met de camper. Maar vandaag dus helemaal niets op aan te merken, het ging feilloos. Handig he, dat wanneer je naar huis gaat je alles in de smiezen hebt. Was vorig jaar ook al zo, op 1 ding na. Daar kwamen ze pas achter (hoe het werkte) toen ze de camper inleverde. Bij het bekijken van een andere camper (toen wilden ze eigenlijk er meteen 1 kopen) vroeg mijn baasje waar die knop voor was en dat was dus voor toilet doorspoelen. Hadden wij die dan ook, vroeg ze zich af. Dus toen die man binnen was, Claudia weer snel de camper in, waar ze 3 weken mee op pad geweest waren, en ja hoor die knop hadden wij ook. Was gedurende de reis alleen verstopt achter allemaal toiletrollen. Mijn baasjes moesten dus heeeel goed mikken in het gat. Ze hadden op het lijstje voor volgend jaar al gezet dat ze iets van een plantenspuit moesten meenemen. Hoe dom kun je zijn. Mag je aan niemand vertellen hoor! Is eigenlijk een groot geheim.

Daarna op pad. Was in het begin zeker nog een hele mooie route, later werd het meer snelweg en dan is er niet veel meer aan. Alleen met Abba op de achtergrond (ook met nieuwe video) is het dan wel weer een genot, vinden mijn baasjes. Ik heb vandaag 9 uur naast mijn baasje gelegen met meestal mijn kop op haar linkervoet. Heeft ze toch niet nodig met een automaat. Ik moest ook nog troost geven. Bij het bordje laatste afrit in Zweden kwamen er een paar tranen te voorschijn. Het is jammer om zulke mooie landen (Noorwegen, Zweden en Finland) achter je te laten. Eingenlijk hadden we nog een week, maar de paarden trekken ook nog al aan onze baasjes. Dus dat is dan een beetje dubbel. Maar daar heb je hondjes voor, om je te troosten als je een beetje verdrietig bent. Wanneer je dan Denemarken in rijdt begint meteen dat hufterige gedrag van automobilisten weer met een en al ongeduld en overal bovenop zitten. Net zoals in Nederland. Wat kunnen deze mensen veel leren van die Scandinavische landen, allemaal veel meer relaxed en geduldig. Voor honden geldt dat natuurlijk niet.

Joke had bedacht om naar hetzelfde adres te gaan waar we dag 1 ook gestaan hebben. Aan een haven, met een leuk strand en voor mijn baasjes een heerlijk stukje vlees met frietjes en ditmaal heeft mijn baasje nog een halve fles rose meegenomen. Maar eerst kwamen we op een heel ander adres terecht. Mijn baasje zei al, van deze weg kan ik mij helemaal niets herinneren, maar volgens Joke kwamen we nu van de andere kant. Alleen stonden er nu boten op een zandvlakte en 2 weken geleden was dat nog een grasveld. Dat was het enige verschil, mijn baasje nog; dat kan toch niet. Ja hoor, was wel goed. Dus niet, zag er ook totaal anders uit, alleen aan een haven kwam overeen. Toen maar weer even in de camperapp gekeken en naar de juiste gereden. Was weer 20 minuten terugrijden, dus  reden we weer richting Zweden. Haha. De rose was heerlijk zei mijn baasje en wij weer aan de brokken. Het lijkt hier buiten net Monaco met formule 1 (ook nog video van) en nu waait het ook nog heel hard. Morgen gaat het hier regenen en gaan we dus op tijd weer weg, denken ze nu.