Dag 5 naar Gammelstad en daarna naar Finland

Vanmorgen werden de vaste rituelen omgegooid. Dat kwam omdat het wandelen in Pitea nu niet echt super voor ons is. Dus na het douchen van de baasjes en een kort rondje om te plassen hebben we de boel weer ingeklapt. Eerst kwam er nog weer de stofzuiger uit de kast, zo eentje zonder snoer (met accu) maar ook zo een, jaagt mij de stuipen op het lijf. Maar in een camper kan ik niet zo heel veel kanten op, het werd dus de stoel van Joke. Mijn baasje vond het nodig om dit te fotograferen en ook nog een video van te maken. Nadat ik dat overleefd had was ik getuige van het volgende spektakel. Het vuil water (ook van toilet) moest geloosd worden. Dit was dus de eerste keer in deze camper en was net allemaal even anders dan bij de vorige camper. De eigenaar van de camping kwam er al bij, we moesten weer op een andere plek lozen ivm de grootte en hij draaide de knop er alvast af. Nu stond de kraan niet goed dicht en dus kwam er meteen een stortvloed uit, terwijl de afvoerslang er nog niet aanzat. En dan ook nog met zaken die onze baasjes niet geloosd hadden. Gatver!  Daarna zijn we dus vertrokken en zijn een kleine weg ingeslagen, waar we gelukkig een plekje vonden. De weg was voor auto’s van maximaal 10 ton, maar mijn baasje heeft geen idee hoe zwaar we zijn. De maten weet ze wel uit het hoofd, 9.50 bij 3.20 bij 3.80 hoog. Daar gewandeld en daarna aggregaat aangezet om thee en koffie te maken bij het ontbijt. Na de middag (was het al weer) zijn we doorgereden naar Gammelstad. Aangezien mijn baasjes mij nog niet helemaal vertrouwen mocht ik als enige mee op excursie. Was ook goed voor mijn ontwikkeling, is het toch nog ergens goed voor om lekker te puberen. Maar alleen gedrag ik mij keurig, tot in de Laplandshop aan toe. En dat is niet makkelijk met allemaal vachten op tafels met heeeel veel spullen erop. Thuis trek ik het (vachtjes van Tibetaanse lammetjes) ook overal vandaan, dus dat zou hier een enorme ravage gegeven hebben. Maar ik weet ook wel dat ik dat hier niet mag doen en was dus weer eens een voorbeeld hond (al zeg ik het zelf). Ik moet zeggen dat het een leuke wandeling was, door een prachtig oud kerkdorpje. Kerkdorpen werden gebouwd in een tijd dat aanwezigheid bij de kerkdiensten verplicht was en een bezoek alleen op zondag te ver weg was voor 1 dag. Staat ook op Unesco Wereld Erfgoed lijst. Daarna zijn we doorgereden naar Rovaniemi in Finland. En weet je wie daar woont? De kerstman. Gaan we morgen verder naar op zoek. Oh ja we zijn een beetje de draad kwijt en totaal uit ons ritme. Op de ene telefoon ging de tijd in 1 keer een uur achteruit en de ander niet. Bewijs staat in de foto’s. Er is dus een uur tijdverschil, verrassing!!! We werden ook nog even op de hoogte gebracht van onze jongens thuis. Bill en Jules hebben een ritje gehad en Bill mocht daarna herstellen met de recuperatiedeken. Daar werd hij helemaal zen van, zoals je kunt zien op de foto. Wij zijn hier nu ook helemaal zen en het is hier al weer 23.21 uur. Morgen dus op zoek naar de kerstman.