Dag 15: weer op de terugweg

Zowel bij komen als gaan van een camping zijn wij een ware attractie met veel toeschouwers. Het is gelukt om dat gevaarte heelhuids van de camping af te krijgen. Vanmorgen in de buurt van de camping mochten wij aan onze ochtendwandeling beginnen. Na een tijdje stuiten we op een waar rendierenslagveld. Ik durfde er eigenlijk niet langs, maar ik moest met mijn baasje voorop en dan kon Joke bekijken of ze het ook zou durven. Dus ik heb mij even vermaand en ben er heel stoer langsgelopen. Wel een beetje snel, dan duurt het het kortst natuurlijk. 

Daarna zijn wij op pad gegaan voor de route door het binnenland. De mooiste route dus. Ik heb vandaag een nog niet eerder ontdekt plekje in de camper gevonden. Achter de stoel van mijn baasje langs (alleen geschikt voor hele smalle en lenige honden) en daarna je daar laten zakken. Ik lag er al een hele tijd en mijn baasje had het niet eens opgemerkt. Joke zag het na een tijdje. Ze vonden dat geen goed idee en dus camper gestopt en mij er vandaan gehaald. Na een paar minuten weer een nieuwe poging gedaan en weer gestopt. Dit hebben ze tot 3 keer toe herhaald en toen had ik gewonnen en kon onbeperkt blijven liggen. Ik weet wel hoe je zo iets aan moet pakken. Ik was er blij mee en lag ook lekker in de koele lucht zo.

Ergens halverwege mochten we er nog weer even uit, maar was eigenlijk te warm voor ons. Het is net of we op zomervakantie zijn en dat was niet de bedoeling.

De route van vandaag was prachtig en we hebben nog veel rendieren gezien. We zijn er helemaal door geobsedeerd. Op de video hoor je duidelijk hoe wij helemaal door het lint gaan bij een rendier. Dus mijn baasjes hebben er inmiddels schoon genoeg van, niet van de rendieren maar van ons. Dus we moeten nog een charme offensief starten en anders weet ik niet of we ooit nog mee mogen op een vakantie met een camper. 

Rond 17.00 uur gaat Joke altijd kijken waar we gaan overnachten. Ze hadden een prima camping uitgekozen en moesten nog 2,5 uur rijden. Maakt voor mijn baasje niet uit. Hoe meer kilometers hoe beter, is ze eerder bij haar andere vriendjes. Komen we toch in 1 keer in zwermen muggen. En als er iets is waar Joke niet tegen kan, dan zijn het muggen. En hier waren heeeeel veel muggen. Dus Joke heel resoluut, we gaan nu toch richting de kust en gaan niet meer verder op de route binnendoor. Toen weer op zoek naar nieuwe camping. En weet je waar we terecht zijn gekomen? Op een soort Ik vertrek camping van Nederlanders waar we vorig jaar ook zijn geweest. Stom toeval. En ze hadden het eerste jaar dus overleefd. 

Onderweg naar de kust had het blijkbaar even geregend (wij hebben practisch geen wolk gezien) en op dat gedeelte werd het 1 slachtpartij op de voorruit. Later hoorde wij van onze Duitse buurman dat dit soort insecten een paar dagen overlast geven en daarna heb je er het hele jaar geen last meer van. En volgens hem hadden wij ze allemaal gehad. De auto ziet er niet meer uit. Denk dat mijn baasje, net zoals bij We zijn er bijna, ook maar de camper moet wassen aan de voorkant. Met de ruitensproeier wel weer iets van zicht teruggekregen en we hebben de camping weer gevonden.

Staat mijn baasje daar voor de ingang en lijkt deze toch wel wat smal. Dus Joke even meegegeven dat ze even vraagt hoe breed dat is. Wij zijn 3.20 meter. Even later komt de campingeigenaar met een meetlint en gelukkig het is 3.50 meter dus aan beide zijnden 15 cm over. Dat is meer dan genoeg. Hij verwijderd nog even de vlaggetjes, voor de zekerheid. Ze herkende ons nog van vorig jaar. Toen hebben we op tig plekken gestaan en de schotel laten zoeken voor TV. Dus wij waren die Nederlanders die de hele camping overgingen op zoek naar satelietontvangst.

We hebben nu een Duitse buurman, een hele aardige man. Onze stekker paste weer niet in het paaltje, of eigenlijk de stekker wel de inkeping voor het snoer was te klein en daardoor kon je de stekker er niet indrukken. Bij zijn camper stond een nieuwer paaltje en daar kon hij wel in. Hij heeft toen even geprobeerd of het kon. Even later zag mijn baasje onze voorkant en riep Joke en daar kwam hij ook met z’n vrouw. Hij vertelde dus dat je daar maar heel kortstondig last van hebt, maar wij dus wel heeeel veel. Hij vond onze camper geweldig met de automatische poten en slide-out. Ze hadden hier ook nog nooit zo’n grote camper gehad. Schijnt toch wel tamelijk uniek geval te zijn.

De airco lekker aan, want het is nog steeds veel te warm voor ons. En ja hoor, je raad het al de stroom slaat er steeds uit. Mijn baasje heeft nu 3 keer de schakelaar buiten weer omgezet en uiteindelijk de airco maar weer uitgezet. Nu staan er ramen en een deur open (zitten gelukkig wel overal horren voor), maar dat is voor ons natuurlijk weer een teken om alert te zijn om gevaar van buiten te signaleren en daar dan luidruchtig voor te waarschuwen. Weer niet goed, baasje?

Morgen verse broodjes, kijken of wij er daar ook nog 1 van kunnen scoren.

Tot morgen.