Dag 14 weer terug naar Zweden

Mijn baasje had om 7.00 uur de wekker gezet, want ze wilde gaan fietsen. Nu had mijn tante afgelopen nacht wat lopen spoken en dus was de slaap van mijn baasjes enigszins onderbroken. En dus bleef ze eerst nog liggen, want ze was te moe. Maar dat was na 5 minuten toch in 1 keer over. Dus fietskleding aan en fiets uit hoes gehaald. De kleding was nog even een dingetje. Vorig jaar had mijn baasje een kast vol zomerkleding meegenomen met wel arm- en beenstukken, maar niet echt geschikt voor temperaturen van 2 tot 12 graden. Naast het excuus dat ze de fietsen (vorig jaar zijn er 2 meegegaan) nooit meer zo in de hoes kreeg, was dus ook de kleding de reden dat er vorig jaar niet getraind kon worden. Dit jaar waren we zelfs nog een paar weken eerder en dus is de zomerkleding thuisgebleven. De kleding die meegegaan is besloeg nog geen 1/2 klein kastje. Dus ze wist al wel waar het uit zou draaien, zo lijkt het. Alleen nu dus  winterkleding mee en een nieuwe hoes voor de fiets. De hoes werkte perfect en is een eitje om de fiets eraf te halen en weer terug te zetten. Maar de winterkleding is weer niet zo’n succesnummer. Vanmorgen zou het 12 tot 14 graden zijn, dus dat lukt dan nog wel, zei ze. Handschoenen zijn niet nodig en dan maar niet te hard fietsen want dan krijg je het wel erg warm. Ze zei dat ze genoten had en er zaten zowaar ook nog 2 steile klimmetjes in, waar ze alleen op aller lichtste verzet naar boven kon rijden. Op de terugweg hoorde ze in de bocht in 1 keer een geluid van klok, klok. En ja hoor een moeder rendier met een kleintje kwamen haar tegemoet. Ze schrokken natuurlijk van zo’n iemand met een gravelbike en doken toen maar de bosjes naast de weg in. Mijn baasje heeft nog een video gemaakt hoe ze daarna verder lopen. Echt genieten was dat! Aangezien mijn baasje en wij natuurlijk ook geen genoeg van rendieren kunnen krijgen. Na terugkomst is mijn baasje gaan douchen, want ze had zich toch wel in het zweet gefietst. Komt ze na een paar minuten weer terug want ze moest geld in de douche gooien. Maar Joke had gelukkig nog 2 muntjes van 10. Mijn baasje mocht ze allebei meenemen als het niet zou lukken met 1 muntje. Dan moest Joke maar kijken hoe ze het zou doen. Nou ze heeft het erin gegooid (20 was ook een mogelijkheid, dus had ze eigenlijk liever gehad met haar reputatie met douchen) en toen ging de teller meteen naar 5 ipv 10 die ze erin had gegooid. Helemaal in de stress, haren ingezeept, verder helemaal ingesopt, met washandje in de weer en daarna weer snel haren uitwassen. Ondertussen honderd keer zo’n klefferig (hoe schrijf je dat eigenlijk, je snapt het wel) gordijn aan de kant om te kijken waar het nu weer op stond. Gelukkig gelukt. Die 5 was dus 5 minuten en was niet de waarde van het muntje. Ook niet heel slim van mijn baasje. Daarna hebben we heerlijk gewandeld op onze vertrouwde pad. Bij terugkomst in de camper (de wandeling was een eindje van de camping af) hebben mijn baasjes koffie en toast met serranoham genuttigd. Ze willen nooit meer een camper zonder aggregaat, zo super handig. Daarna op pad voor een lange reis. Mijn baasje krijgt behoorlijk de kriebels en vindt het geen enkel probleem om zo’n beetje de hele dag achter het stuur te zitten. Het zwaaien naar andere campers is veel minder dan vorig jaar. Mijn baasje zwaait niet als eerste en wacht iederen keer gespannen af. Want als iemand lang wacht moet ze natuurlijk super snel reageren. Maar zo heb je natuurlijk ook wat te doen onderweg. Waarom er minder gezwaaid wordt, weet ze niet precies. Het verschil met vorig jaar is dat wij nu met een Nederlands kenteken rijden en vorig jaar met een Duits kenteken en daarnaast de grootte. We lijken meer een vrachtwagen. We zijn ook echt een bezienswaardigheid op de camping. Iedereen kijkt altijd wanneer de pootjes automatisch uitgeklapt worden (vanuit de cabine) en daarna de hele zijkant er uit komt. Vanmorgen hebben ze nog wel gelachen om wat hilarische appjes van een volger van mijn blog. Ik ken de inhoud niet en kan er dus ook niets over zeggen. Vanavond rond 20.00 uur waren we in Jokkmokk. Ja hoor, hier waren we vorig jaar ook. Bij een Nederlandse campingeigenaar, niet dat dat iets uitmaakt want super vriendelijk is hij ook niet. Er was eerst geen plaats met stroom meer, maar we staan nu toch aan de stroom op een weggetje op het terrein. Ze hadden nog nooit zo’n grote camper gezien. Maar is prima plek. We kregen net eten toen het begon te onweren en regenen natuurlijk. Touch mocht binnen eten, want die is panisch voor onweer. Tommy en ik zijn wat stoerder en eten gewoon buiten onze brokken op. Daarna gingen mijn baasjes eten en wilde daarna koffie maken. Dat ging even niet, stroom eraf. Joke buiten op zoek, waarnaar wist ze eigenlijk ook niet, want ze liep al mopperend rond dat ze daar geen verstand van heeft. Volgens Joke hadden anderen wel stroom en dus ging mijn baasje maar weer even in de beschrijving zoeken en daar zag ze waar de zekeringen van de camper zitten en ja hoor, daarvan was er 1 op off gesprongen. We hadden namelijk een hele harde knal (van onweer), je voelde het in de hele bodem van de camper. Joke had inmiddels de vrouw van de eigenaar gevonden, maar kon dus zeggen dat we weer stroom hadden. Ze hadden de hele dag al problemen met stroom, dus heel stom kwam dit niet over. Zo dit was het weer voor vandaag. Voor de komende dagen hebben we de keuze om de route langs de kust (die kennen wel al) of door het binnenland te doen. Waarschijnlijk doen we er dan wel 1 dag langer over, maar gezien de wandelmogelijkheden gaan wij toch voor die optie. Oh ja, we zullen ook nog een paar videootjes uploaden (fietsen, rendier met kleintje en misschien nog bonus van de regen). Dit duurt altijd even, maar het komt. Tot morgen.