Dag 14 ontmoeting met wolven in Polar parc

Vandaag was een onvergetelijke dag voor mijn baasje. Ze is bij een wolvenroedel geweest. Wij waren met Joke in de camper, dus Claudia vertelt even verder.

Het is werkelijk geweldig om dit mee te maken. Bij een roedel van 5 wolven (4 vrouwtjes en 1 mannetje). Eerst kregen wij (een Noorse vrouw en ik) een uitleg wat we wel en niet mochten doen. Zoals bij binnenlopen van hun terrein je armen voor je houden zodat ze wanneer ze tegen je opspringen weer naar beneden gaan. Nooit wegduwen. Ik liep als derde en prompt sprongen er 2 tegelijk op mij, automatisch doe je dan je ogen dicht, maar was niet echt bang. Daarna moesten we op de knieen zitten, eerst op 1 zodat je makkelijker kunt opstaan, indien noodzakelijk en later wanneer de wolven wat rustiger zijn geworden met beide knieen op de grond. Ze zijn in de rui en vinden het dus heerlijk om gekriebeld te worden.

Het begroeten doen ze door met hun tong in gezicht te likken en het liefst in je mond. Dit is zoals ze het zelf het liefst doen en dus heb ik dat ook maar gedaan. Het is once in a lifetime, waarschijnlijk.

Wanneer ze zouden bijten mocht je vooral niet au roepen. Maar de 2 begeleiders zeggen dat ze aan het bijten zijn. Dit kan op 2 manieren, of met de voortanden en dat doet goed zeer of met hele gebit bijvoorbeeld je arm vast houden. Het is bij ons niet gebeurd.

Verder mocht je geen parfum of bodycreme op hebben. Wanneer ze een lekkere geur ruiken willen ze die overnemen en zijn dan tot van alles in staat om die geur ook te krijgen en dat wordt dus een beetje gevaarlijk. Ook losse dingen mochten niet, want ze zijn nog maar 4 jaar en vinden het nog altijd leuk om met van alles en nog wat te spelen. Jatten kunnen ze als de beste. Een paardestaart is ook verboden, daar gaan ze gegarandeerd mee aan de haal.

Het heeft in totaal wel een uur geduurd en was een echt onvergetelijke ervaring. Ze hebben ze ook nog aan het huilen gebracht door zelf een dergelijk geluid te maken. Daar is ook een video van gemaakt, evenals de kus-ceremony.

Toen we uitendelijke weggingen (je zou willen om daar nog veel langer te blijven) liepen ze helemaal mee, zover ze konden. Was lastig afscheid te nemen.

Deze wolven zijn in 2014 geboren en zijn gesocialiseerd vanaf dat ze een week oud waren. Er zijn ook nog 2 wolven uit 2008 maar deze vinden het niet leuk meer om met mensen om te gaan. Alleen de 2 oorspronkelijke verzorgers kunnen dit nog doen met ze.

De wifi is hier zo slecht dat niet alle foto’s in het album staan, maar die vullen we nog wel aan. Verder hadden we vandaag een reisdag en zijn we ook nog met een veerboot (1 uur) overgeweest. De omgeving is hier weer heel erg mooi.

Oh ja, lees nu weer verder in mijn vakantieboek De wijsheid van wolven. Deze had ik net voor de vakantie gekocht, nadat ik de schrijfster op TV had gezien. En nu bij wolven geweest. Hoe toevallig kan het zijn?